Καλημέρα σας και πάλι καλή χρονιά! Ελπίζω η τρίτη εβδομάδα του νέου χρόνου να σας βρίσκει καλά, σε πείσμα των κλεφτών, απατεώνων, κερδοσκόπων, κυρίως πολιτικών και άλλων τινών του βόρβορου της καθημερινότητας. Εγώ θα ομολογήσω ότι μου έπεσε λίγο βαριά η καλογερική μετά τις γιορτές και παρόλο που ολοκληρώθηκαν κάποια projects, εξακολουθώ να έχω αρκετή δουλειά μέχρι το τέλος του μήνα.
Ωστόσο, μέσα στις γιορτές είχα την ευκαιρία να δω παλιούς φίλους, να αφιερώσω χρόνο σε καινούργιους φίλους και γενικά να περάσω καλά, εν μέσω ενός κλίματος μελαγχολίας μάλλον διάχυτου στην πόλη, την οποία πρώτη φορά βρήκα τόσο ήσυχη σε εορταστικη περίοδο. Φυσικά, ανήκοντας στην κατηγορία εκείνων των παράδοξων ανθρώπων που δεν θεωρούν ότι πρέπει κανείς αναγκαστικά να περνάει την Πρωτοχρονιά σε μπαρ και “ξέφρενα πάρτι”, αυτό δεν ήταν κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση.
Στις γιορτές όμως που πέρασαν, παρατήρησα και κάτι ακόμα, διαφορετικό από άλλες χρονιές: καλύτερο κλίμα και διάθεση για ν’ ακουστούν ιστορίες – όχι τόσο πράγματα που ανήκουν στο φάσμα της παραδοσιακής αφήγησης, όσο ιστορίες από το κοινό μας (κατά το μάλλον ή ήττον) παρελθόν. Έμεινα έκπληκτος όταν, μετά από χρόνια που είχα ν’ άκούσω κάτι τέτοιο, μια φίλη γύρισε και μου είπε: “Έλα ρε συ να μας πεις για τότε που συνέβη το τάδε και το δείνα” και προς στιγμήν, ως καθαρά ορθολογική αντίδραση, αναρωτήθηκα γιατί ήθελε να της τα πω αφού τα ήξερε. Τη ρώτησα – κι εκείνη, με απόλυτη φυσικότητα, μου αποκρίθηκε: “Ναι, αλλά θέλω να μας τα πεις έτσι ωραία, όπως την τελευταία φορά. Ξέρεις εσύ”. Ανάθεμα τι ήξερα κι αν θυμόμουν ποια ήταν “η τελευταία φορά” – μάλιστα η φίλη μου είχε δώσει δικό της τίτλο σε ένα από αυτά τα περιστατικά και για μια στιγμή δεν κατάλαβα καν σε τι αναφερόταν.
Η ουσία είναι ότι περάσαμε αρκετές, ευχάριστες ώρες απλά ανταλλάζοντας ιστορίες που ήδη γνωρίζαμε. Σε μια άλλη περίπτωση, καθισμένος με δυο παλιούς φίλους σε ένα ναργιλετζίδικο όπου ξεκινήσαμε το καλοκαίρι να παίζουμε μια ανατολίτικη ιστορία, στα πλαίσια ενός RPG (Role-Playing Game – χαρtιά, πολύεδρα ζάρια και αχαλίνωτη φαντασία), περάσαμε οκτώ ώρες πλάθοντας το επόμενο “κεφάλαιο” και μια (προς το παρόν) “αμύητη” φίλη έκατσε να παρακολουθήσει τη διαδικασία από την αρχή ως το τέλος.
Κατερίνα, Άγγελος, Oliver: με τον Άγγελο ταξιδεύουμε σε φανταστικά τοπία εδώ και 15 χρόνια, με τον Oliver 10. Την Κατερίνα τη γνωρίσαμε πρόσφατα, αλλά μας συντρόφεψε εκείνο το βράδυ στην Πυρή Έρημο, καθώς ξεδιπλώθηκε η ιστορία του καταραμένου Majitan.
Γιατί σας τα λέω όμως όλα αυτά και τι σχέση έχουν με τον τίτλο; Ορθόν. Όπως έχετε πιθανότατα καταλάβει, έχω πάρει πολύ ζεστά το όλο θέμα της αφήγησης και καθώς σκεφτόμουν όλα τα παραπάνω (with a warm and fuzzy feeling – like a kitten), καθισμένος ανάμεσα σε στοίβες από βιβλία παντώς είδους, συνειδητοποίησα ότι στην καθημερινότητά μας δεν βομβαρδιζόμαστε απλώς από πληροφορίες που είματε πλέον ανίκανοι να διαχειριστούμε, αλλά και από ιστορίες, ή έστω από μια πληθώρα μοτίβων, αρχικών ιδεών και θραυσμάτων που μπορούν με τη σειρά τους να γεννήσουν ιστορίες. Από ένα μουσικό κομμάτι, μέχρι τη σελίδα ενός comic ακόμα και το παρατσούκλι κάποιου στο Facebook, όλα μπορούν να αποτελέσουν δομικά υλικά μιας ιστορίας και είναι ένα πρίσμα μέσα από το οποίο έχει ενδιαφέρον να κοιτάζει κανείς τον κόσμο. Ο Σαββόπουλος λέει “φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλωματα κι ιστορία οι παρέες”. Αν θυμηθώ τις δικές μου παρέες, τα άπλυτά τους μόνο γεμίζουν ολόκληρα βιβλία.
Κατόπιν όλων αυτών, σκέφτομαι από καιρό σε καιρό (δίχως δεδομένη συχνότητα) να ποστάρω πράγματα που έχουν… “αφηγηματικό δυναμικό”, (ή ακόμα και “κανονικά” βιβλία με ιστορίες), εξηγώντας εν συντομία την προέλευσή τους και σχολιάζοντας το συγκεκριμένο δυναμικό τους. Ο στοχος είναι, συν τω χρόνω, να συνθέσω εδώ μια Παραμυθιακή Βιβλιοθήκη, ή “Παραμυθήκη”, όπου ο πας ενδιαφερόμενος (ή η πάσα ενδιαφερόμενη και στην περίπτωση δεν είναι political correctness – οι αφηγήτριες υπερτερούν πολύ αριθμητικά) θα μπορεί ενδεχομένως να βρει κάτι ενδιαφέρον, παλιό ή νέο. Ελπίζω ότι αυτό θα σας παρακινήσει, αν γνωρίζετε κάτι αντίστοιχο, να το μοιραστείτε εδώ.
Τα μουσικά κομμάτια ξέρετε ότι μπορείτε να τα βρείτε online, οπότε θα έχω απλά linked ή embedded κάποιο σχετικό video. Όσο για τα βιβλία και άλλο έντυπο υλικό, αν και τα περισσότερα που θα γράφω τα έχω στη βιβλιοθήκη μου, αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι δυνατόν ο καθένας να τρέχει και να αγοράζει ό,τι μου έκανε εμένα εντύπωση, οπότε αν τα έχω βρει ως αρχεία, θα βρίσκετε link στο τέλος κάθε ενότητας. Αλλιώς θα προσπαθώ να σας δίνω ένα μέρος απ’ όπου μπορείτε να τα παραγγείλετε / αγοράσετε σχετικά φτηνά, αν σας ενδιαφέρει. Ο τίτλος κάθε βιβλίου οδηγεί σε κάποια πιο αναλυτική περιγραφή. Αν δεν είναι ακριβώς η ίδια έκδοση που αναφέρω εδώ, μην μπερδεύεστε.
Για να καταστήσω λοιπόν σαφές αυτό για το οποίο πολυλογώ εδώ και τόση ώρα, έχουμε και λέμε:
Μουσική
Nightwish: “Sleeping Sun” (Oceanborn).
Ένα τραγούδι για το Φως και το Σκοτάδι. Παραθέτω απλά τους ακόλουθους στίχους: “I wish for this night-time to last for a lifetime. The darkness around me, shores of a solar sea”.
Nightwish: “Nightquest” (Tales From the Elvenpath).
Ένας Παραμυθάς βρίσκει συντρόφους για να φτάσει στο Βασίλειο της Φαντασίας: μια Αμαζόνα, έναν Βάρδο, έναν Πολεμιστή κι έναν γερο-Μάγο και μόλις η συντροφιά αρχίζει το ταξίδι, ανοίγει το δρόμο για να τους ακολουθήσουν όλοι όσοι συναντούν στο μονοπάτι τους.
Βιβλία
The Book of Imaginary Beings (Jorge Luis Borges,Vintage Classics, 2002). Μπορεί να γράφτηκε το 1957, αλλά δυστυχώς η μόνη έκδοση που βρήκα ειναι μια ανατύπωση του 2002. Πρόκειται για μια συλλογή 120 (στην τελική έκδοση, του 1969) μυθικών πλασμάτων, παρουσιασμένων υπό τη μορφή ενός Bestiary, ενός μεσαιωνικού βιβλίου ζωολογίας. Σε κάθε πλάσμα, εκτός από τις ιδιότητές του, αναγράφεται η πηγή από την οποία το πήρε ο συγγραφέας, καθώς και ένας εύγλωττος σχολιασμός. Έχω να σας πω ότι σοκαρίστικα όταν έμαθα ότι το Peryton δεν γεννήθηκε από τη νοσηρή φαντασία των δημιουργών του AD&D, αλλά υπήρχε ως μυθικό πλάσμα πριν την εποχή της Αρχαίας Ρώμης. (Μπορείτε να το βρείτε σε μια συλλογή αρχείων εδώ).
The Element Encyclopedia of Magical Creatures (John & Caitlin Matthews, HarperElement, 2005). Πρόκειται γι’ αυτό ακριβώς που λέει: μια αρκούντως (αλλά όχι απόλυτα) πλήρη, αλφαβητική εγκυκλοπαίδεια μυθικών πλασμάτων και προσωπικοτήτων, από την παγκόσμια μυθολογία και παράδοση. Εξαιρετικά χρήσιμο ως βιβλίο αναφοράς και ως έμπνευση όταν θέλει κανείς να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. (Μποείτε να το παραγγείλετε από εδώ).
Ορίστε λοιπόν μια πρώτη γεύση. Ελπίζω να σας αρέσει και ανάλογα από το πώς θα πάει αυτή η πρώτη δοκιμή, θα δούμε αν έπεται συνέχεια.
Καλή εβδομάδα,
Α.Μ.
Υ.Γ. Αν πατήσετε τις εικόνες, θα τις δείτε σε καλή ανάλυση.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ 